Analiza matematyczna/Rachunek różniczkowy

Z testwiki
Wersja z dnia 15:51, 4 lip 2020 autorstwa imported>Persino (Anulowanie wersji 379272 autorstwa Persino (dyskusja))
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:DoPracowania

Pochodna funkcji

Szablon:Definicja2

Spotyka się również inne oznaczenia pochodnej funkcji:

f(x0)=dfdx|x0=dydx|x0=ddxf|x0=f˙(x0)

Jeżli założymy, że y=ax+b jest równaniem prostej stycznej do wykresu funkcji f, to wartość pochodnej interpretujemy jako współczynnik kierunkowy a prostej stycznej do wykresu funkcji w punkcie (x0,f(x0)). Możemy zatem zapisać:

f(x0)=tanα, gdzie α to kąt zawarty pomiędzy styczną do wykresu funkcji a półosią x.

Szablon:Uwaga

W praktyce przy liczeniu pochodnej korzystać będziemy z tablic i twierdzeń przedstawionych poniżej. Czasami jednak w trudniejszych przypadkach możemy stanąć przed koniecznością skorzystania z definicji. W celu udowodnienia twierdzeń o pochodnych także konieczne będzie skorzystanie bezpośrednio z definicji.

Pochodna sumy funkcji

Szablon:Twierdzenie Przykład y=x2+x
y=[x2+x]
y=[x2]+[x]
y=2x+1

Pochodna iloczynu funkcji

Szablon:Twierdzenie

Jeżeli liczymy pochodną iloczynu trzech i więcej funkcji, powyższe twierdzenie należy zastosować iteracyjnie, tzn.

[f(x)g(x)h(x)m(x)]=

iloczyn wielu funkcji traktujemy jako iloczyn dwu prostszych funkcji. Następnie korzystamy ze znanego wzoru na pochodną iloczynu dwu funkcji.

=f(x)g(x)h(x)m(x) + f(x)[g(x)h(x)m(x)]=

Powyższy krok powtarzamy tak długo, aż pod znakiem pochodnej nie będzie więcej niż dwie funkcje.

=f(x)g(x)h(x)m(x) + f(x)[g(x)h(x)m(x)+g(x)[h(x)m(x)]]=

Ostatecznie otrzymujemy długi, aczkolwiek prosty w wykorzystaniu wzór końcowy:

=f(x)g(x)h(x)m(x) + f(x)[g(x)h(x)m(x)+g(x)[h(x)m(x)+h(x)m(x)]]=

Pochodna ilorazu funkcji

Szablon:Twierdzenie Przykład

y=sinxx
y=(cosxx)(sinx1)x2

Pochodna funkcji złożonej

Szablon:Twierdzenie

Pochodne funkcji elementarnych

Funkcja Pochodna Uwagi
c 0 c
x 1
xn nxn1 n
ax+b a
ax2+bx+c 2ax+b
ax ax2 x0
sinx cosx
cosx sinx
tgx 1cos2x xπ2+kπ,k
ctgx 1sin2x x=kπ,k
ex ex
ax axlna a>0
xx xx(1+lnx)
lnx 1x x>0
logax 1xlna
arcsinx 11x2 |x|<1
arccosx 11x2 |x|<1
arctgx 11+x2
arcctgx 11+x2
x 12x x>0
xn 1nxn1n x>0
sinhx=exex2 coshx=ex+ex2
coshx=ex+ex2 sinhx=exex2
tghx=sinhxcoshx 1cosh2x=4(ex+ex)2
artghx=12ln1+x1x 11x2 |x|<1
arctghx=12lnx+1x1 11x2 |x|>1
ln(x+x2±a2) 1x2±a2

Pochodna cząstkowa funkcji

Ekstremum funkcji

Jeśli pierwsza pochodna funkcji jest w punkcie x0 równa 0 i zmienia tam znak, to funkcja w tym punkcie posiada ekstremum.

  1. Jeśli pierwsza pochodna f(x) w punkcie x0 z prawej strony jest ujemna (a z lewej strony dodatnia), to f(x) w punkcie x0 ma maksimum lokalne.
  2. Jeśli pierwsza pochodna f(x) w punkcie x0 z prawej strony jest dodatnia (a z lewej strony ujemna), to f(x) w punkcie x0 ma minimum lokalne.
  • Jeśli druga pochodna f(x) w pukcie x0 zmienia znak, to f(x) w punkcie x0 ma punkt przegięcia.

Ekstremum funkcji wielu zmiennych

3xy+2x+1

Rotacja i dywergencja