Matematyka dla liceum/Funkcje i ich własności/Dziedzina funkcji

Z testwiki
Wersja z dnia 18:57, 26 lip 2020 autorstwa imported>Persino
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Własności funkcji

Szablon:Indeksuj Dla każdej funkcji możemy podać jej własności. Są nimi:

  • dziedzina funkcji
  • zbiór wartości funkcji
  • miejsca zerowe funkcji
  • zbiór tych argumentów, dla których funkcja jest dodatnia
  • zbiór tych argumentów, dla których funkcja jest ujemna
  • monotoniczność
  • najmniejsza i największa wartość funkcji
  • różnowartościowość
  • parzystość
  • nieparzystość
  • okresowość
  • wartości funkcji

Dziedzina funkcji

Szablon:Mat:Def

Dziedzinę funkcji f najczęściej oznaczamy przez Df.

Wyznaczanie dziedziny funkcji

Podczas wyznaczania dziedziny funkcji musimy pamiętać, że:

  • dzielenie przez zero jest niewykonalne, w przypadku ułamka mianownik musi być różny od 0,
  • liczba podpierwiastkowa nie może być ujemna
  • liczba podpierwiastkowa w mianowniku pewnego ułamka musi być liczbą dodatnią

Kiedy wyznaczamy dziedzinę pewnej funkcji, staramy się patrzeć prościej na to, co widzimy. Czyli kiedy zobaczymy taki prosty wzór:

f(x)=x2x+2

Nasz tok rozumowania będzie wyglądał tak:

  1. Jest to po prostu ułamek ab, dlatego mianownik (czyli b) ma być różny od zera
  2. Zauważamy, że a=x2. Zastanawiamy się, czy jest tu jakiś ułamek lub pierwiastek, lecz na szczęście nie ma. Zatem w tym przypadku x
  3. Patrzymy na mianownik. Mamy b=x+2. Niestety, ponieważ jest to mianownik (pamiętamy „nigdy cholero nie dziel przez zero!”), musimy założyć, że b0, czyli x+20x2.
  4. Na koniec podsumowujemy wszystko. Czyli odrzucamy wszystkie x, które zostały odrzucone w którymś punkcie. Czyli otrzymujemy x2, zatem dziedziną będzie Df=R{2}.

Spójrzmy teraz na bardziej skomplikowany

f(x)=x32x(x4)(x3)

I znowu banał...

  1. Mamy ułamek ab, gdzie a może być dowolne, a b różne od zera
  2. Patrzymy na licznik a. I znowu mamy a=c2. Ponieważ kwadraty nas nie interesują, nie wpływają na dziedzinę funkcji patrzymy na c:
    • No i mamy c=x3. Wiemy, że liczba podpierwiastkowa (w tym przypadku x3) musi być nieujemna, więc rozwiązujemy nierówność x x30 i po prostym przekształceniu otrzymujemy x3
  3. Teraz patrzymy na mianownik b=def, który ma być różny od 0. Wykorzystujemy własność mówiącą, że iloczyn pewnych liczb wynosi zero, gdy któraś z tych liczb jest równa 0. Czyli w skrócie def=0d=0e=0f=0. I rozwiązujemy, wykluczając te liczby:
    • d=0x=0x=0
    • e=0x3=0x=3
    • f=0x4=0x=4
    Zatem x0, x3, x4. Ponadto, aby wyrażenie x miało sens, x nie może być liczbą ujemną, zatem x0.
  4. I podsumowujemy: x3, x0, x0, x3, x4. Zatem Df=(3;+){4}.

Plik:Suma przedziałów (1).png


Przykład 1. Określmy dziedzinę funkcji f(x)=1x. Wyrażenie 1x ma sens liczbowy jedynie wtedy, gdy x0, ponieważ gdyby x było równe zeru musielibyśmy wykonać dzielenie przez 0, a wszyscy dobrze wiemy, że nie wolno dzielić przez 0 (1:0 nie ma sensu liczbowego). Wobec czego możemy wywnioskować, że Df={0}.

Przykład 2. f(x)=3x+2(x1)(x2) Aby określić dziedzinę musimy wyznaczyć te wartości x, dla których mianownik jest równy 0, a następnie wykluczyć te liczby z dziedziny:

(x1)(x2)=0
z własności iloczynu wiemy, że iloczyn ma wartość zero, jeśli którykolwiek z czynników ma wartości zero. Wobec czego:
x1=0 lub x2=0
x=1 lub x=2

Czyli Df={1,2}.

Przykład 3. f(x)=2x+2x2 Ponieważ liczba podpierwiastkowa musi być liczbą nieujemną, ponadto mianownik nie może być równy zeru, więc liczba podpierwiastkowa musi być większa od zera. Czyli x2>0x>2, a wtedy Df=(2;+).

Przykład 4. f(x)=1x2+4 Mianownik musi być różny od zera, wobec czego x2+40x24. Ponieważ kwadrat dowolnej liczby rzeczywistej jest nieujemny (czyli zawsze x20), więc x2 nigdy nie będzie równy liczbie -4. Otrzymujemy Df=.


Szablon:Nawigacja