Analiza matematyczna/Układy równań różniczkowych/Przykład 5.1

Z testwiki
Wersja z dnia 21:46, 9 lut 2022 autorstwa imported>Persino
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:TOCright

Dany jest układ równań:

{x(t)=y+zy(t)=zz(t)=x+z

W zapisie macierzowym 𝕏=𝔸𝕏 powyższy układ wygląda następująco:

[xyz]=[011001101][xyz]

Jest to układ równań liniowych jednorodny z trzema niewiadomymi funkcjami x(t), y(t) oraz z(t), zależnymi od jednej zmiennej niezależnej t.

Wartości własne macierzy współczynników

Rozwiązanie tego układu zaczniemy od znalezienia wartości własnych λ macierzy 𝔸:

det[𝔸λI]=0

det[λ110λ1101λ]=

szukany wyznacznik macierzy ma postać:

=(λ2(1λ)+1+0)(λ+0+0)=

=λ2(1λ)+1λ=

=(1λ)(λ2+1)

Zatem rozwiązaniem równania:

(1λ)(λ2+1)=0

są liczby λ1=1, λ2=i oraz λ3=i

Rzeczywiste wartości własne

Szukamy wektorów własnych odpowiadających rzeczywistej 1-krotnej wartości własnej λ1=1.

[𝔸λ1I]=0

zatem:

[λ1110λ11101λ1][c1c2c3]=[000]

następnie:

[111011100][c1c2c3]=[000]

co ostatecznie daje układ równań:

{c1c2+c3=0c2+c3=0c1=0

Z ostatniego równania mamy c1=0. Podstawiając tę wartość do równania pierwszego, otrzymamy, że c2=c3=s, gdzie s jest dowolnym parametrem. Podsumowując, otrzymamy:

{c1=0c2=sc3=s

co w zapisie wektorowym wygląda następująco:

Cλ1=1=[0ss] =s[011]

Zespolone wartości własne

Szukamy wektorów własnych odpowiadających zespolonej 1-krotnej wartości własnej λ2=i wraz z rozwiązaniem sprzężonym do niej λ3=i.

W poniższych obliczeniach możemy pominąć sprzężoną wartość własną λ3=i bez żadnych negatywnych skutków dla wyniku ostatecznego.

[𝔸λ2I]=0

zatem:

[λ2110λ21101λ2][c1c2c3]=[000]

[i110i1101i][c1c2c3]=[000]

co ostatecznie daje układ równań:

{ic1c2+c3=0ic2+c3=0c1+(1i)c3=0

Z drugiego równania wyznaczamy c3=ic2=s, gdzie s jest dowolnym parametrem rzeczywistym. Z powyższej zależności oraz z równania pierwszego wyznaczymy współrzędne wektora własnego odpowiadającego parze sprzężonych zespolonych wartości własnych.

{c1=(1i)sc2=isc3=s

co w zapisie wektorowym wyrazimy jako

λ2=i=s[1ii1]