Matematyka ubezpieczeń życiowych/Rezerwy składek netto

Z testwiki
Wersja z dnia 11:54, 10 gru 2023 autorstwa imported>Persino
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:T

Jak dotąd opisaliśmy za pomocą aparatu matematycznego zawarcie ubezpieczenia, napływanie składek i wypłacanie świadczeń. Wydawać by się mogło, że można na tym poprzestać. W tym rozdziale przekonamy się, że tak nie jest. Ubezpieczyciel powinien w każdym momencie znać wartość rezerw składek netto czyli kwoty jaką dysponuje na pokrycie nieuchronnie zbliżających się świadczeń jakie będzie musiał wypłacić z tytułu jego ubezpieczenia. Wiedza ta potrzebna jest nie tylko po to by zapanować nad zarządzanym kapitałem. Jest ona niezbędna w sytuacji konwersji polisy czyli zmiany jej warunków z uwzględnieniem dotychczas wniesionych składek. Przykładowo w sytuacji gdy ubezpieczony przez wiele lat regularnie wnosił składki, a w pewnym momencie nie jest już w stanie tego robić, to często taka polisa przekształcana jest w polisę bezskładkową o odpowiednio niższej kwocie świadczenia.

Dodatkowo jak się przekonamy rezerwy netto to nie tylko suma składek wniesionych przez ubezpieczonego. Produkty oferowane przez ubezpieczycieli zawierają w sobie zawsze element ryzyka[1]. Jest ono związane m.in. z możliwością zgonu poza okresem objętym ubezpieczeniem, długością trwania wypłaty świadczenia w postaci renty lub długością trwania okresu opłacania składek. Istotnym czynnikiem kształtujących wysokość rezerwy jest właśnie to ryzyko.

Definicja i podstawowe wzory

W poprzednim rozdziale wprowadziliśmy pojęcie straty ubezpieczyciela L. Tu uogólnimy nieco to pojęcie wprowadzając pojęcie straty kL ubezpieczyciela po k latach od wystawienia polisy. Tę zmienną losową definiuje się tak samo jak zwykłą stratę (czyli stratę w chwili zawarcia ubezpieczenia) z tą tylko różnicą, że przyjmuje się warunek, że ubezpieczony przeżyje k lat od chwili zawarcia ubezpieczenia.

Rezerwą nazywać będziemy wartość oczekiwaną tej straty.

kVx:=E(kL).

Ponieważ 0L=L więc zachodzi oczywiście 0Vx=E(L)=0.

Przykład

kVx:n|=Ax+k:nk|Px:n|a¨x+k:nk|,dlak=0,1,,n1

Wzory

Poniżej przedstawiamy podstawowe wzory służące do kalkulacji rezerw:

kVx=Ax+kPxa¨x+k;
kVx=1(Px+d)a¨x+k
kVx=(1PxPx+k)Ax+k
kVx=(Px+kPx)a¨x+k
kVx=Px+kPxPx+k+d
kVx=Ax+kAx1Ax
kVx=1a¨x+ka¨x

Funkcje komutacyjne w kalkulacji rezerw

Przypisy

  1. Prawo zabrania firmom ubezpieczeniowym oferowania produktów nie będących ubezpieczeniami, a więc nie mających charakteru ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Porównaj Artykuł 3. ustępy 1. i 2. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej Dz.U. 2003 nr 124 poz. 1151 (http://isip.sejm.gov.pl/servlet/Search?todo=open&id=WDU20031241151).