Matematyka dla liceum/Funkcja kwadratowa/Równania i nierówności z parametrem

Z testwiki
Wersja z dnia 19:08, 26 lip 2020 autorstwa imported>Persino
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Indeksuj

  • Przykład 1. Dla jakiej wartości parametru m równanie x2mx+2=0 ma dwa różne miejsca zerowe?
  • Przykład 2. Dla jakiej wartości parametru m równanie x2(m2)x+4=0 ma jedno miejsce zerowe?
  • Przykład 3. Dla jakiej wartości parametru m równanie (m21)x2+(m+1)x+1=0 ma jedno miejsce zerowe?
  • Przykład 4. Dla jakiej wartości parametru m nierówność mx2+(m+3)xm+1<0 jest spełniona w zbiorze liczb rzeczywistych?
  • Przykład 5. Dla jakiej wartości parametru m suma kwadratów pierwiastków równania x2+(m3)x+m2=0 osiąga minimum?
  • Przykład 6. Dla jakiej wartości parametru m równanie (1m)x22mx+m+2=0 ma dwa różne rozwiązania ujemne?
  • Przykład 7. Dla jakiej wartości parametru m równanie (1m)x22mx+m+2=0 ma dwa różne rozwiązania dodatnie?
  • Przykład 8. Ustal liczbę rozwiązań funkcji |x26x+5|=m w zależności od parametru m, a następnie naszkicuj wykres funkcji h(x) obrazujący liczbę rozwiązań tego równania.
  • Przykład 9. Dla jakiej wartości parametru m równanie x24mx+4m21=0 ma dwa różne rozwiązania należące do przedziału (-3,1)?

  • Przykład 1

Dla jakiej wartości parametru m równanie x2mx+2=0 ma dwa różne miejsca zerowe?

Wypiszmy współczynniki:

a = 1, b = -m, c = 2

Równanie ma dwa różne miejsca zerowe gdy Δ>0. Policzmy więc deltę:

Δ=(m)2412=m28

Skoro równanie będzie miało dwa różne pierwiastki gdy Δ>0 to musimy rozwiązać odpowiednią nierówność:

m28>0

(m8)(m+8)>0 pomijamy szkicowanie wykresu, nierówność rozwiązujemy pamięciowo

m1=8,m2=8

m(,8)(8,+)

Podany wynik warto sprawdzić podstawiając liczby należące i nienależące do przedziału.

Szablon:Infobox


  • Przykład 2

Dla jakiej wartości parametru m równanie x2(m2)x+4=0 ma jedno miejsce zerowe?

Wypiszmy współczynniki:

a=1, b =-(m-2), c=4

Funkcja ma jedno miejsce zerowe gdy Δ=0. Obliczmy więc kiedy delta się zeruje.

Δ=[(m2)]2414=[m+2]2414=m24m+416=m24m12

Teraz tworzymy drugą deltę i obliczamy miejsca zerowe równania m24m12

Δm=(4)241(12)=16+48=64

Δm=8

m1=482=2

m2=4+82=6

Czyli funkcja ma jedno miejsce zerowe dla m=2 lub m=6. Podany wynik możesz z łatwością sprawdzić podstawiając w odpowiednie miejsca wartości m.


  • Przykład 3

Dla jakiej wartości parametru m równanie (m21)x2+(m+1)x+1=0 ma jedno miejsce zerowe?

Patrząc na ten przykład pozornie nie istnieje różnica pomiędzy nim, a przykładem poprzednim. Jest jednak jeden bardzo ważny element - co jeśli m będzie równe 1 lub -1? Wtedy po podstawieniu w odpowiednie miejsce współczynnik a "zwinie się", i otrzymamy funkcję liniową. Musimy więc rozpatrzeć tutaj 3 przypadki. Pierwszy gdy m=1, drugi gdy m=-1 i trzeci gdy m1 i m1.

Szablon:Infobox

Pierwszy przypadek dla m= -1

[(1)21]x2+(1+1)x+1=0

0x2+0x+1=0

1=0

Otrzymaliśmy równanie sprzeczne. Więc parametr m=-1 nie spełnia równania.

Drugi przypadek dla m=1

[121]x2+2x+1=0

0x2+2x+1=0

2x=1

x=12

Czyli funkcja ma jedno miejsce zerowe dla m=1.

Trzeci przypadek dla m1 i m1. Teraz możemy policzyć deltę bez obawy, że rozwiązujemy równość liniową.

Δ=(m+1)24(m21)1=m2+2m+14m2+4=3m2+2m+5

Znowu mamy równanie kwadratowe.

Δm=224(3)5=4+60=64

Δm=8

m1=286=106=53

m2=2+86=1

Jak widać -1 odpada na mocy założenia "m1 i m1". Gdybyśmy więc od razu obliczyli deltę to otrzymalibyśmy błędny wynik! Zawsze trzeba dokładnie przyjrzeć się przykładowi zanim zacznie się go rozwiązywać.

Równanie ma więc jedno miejsce zerowe dla m=1 i m=53.


  • Przykład 4

Dla jakiej wartości parametru m nierówność mx2+(m+3)xm+1<0 jest spełniona w zbiorze liczb rzeczywistych?

Znowu mamy parametr przy x2. Zastanówmy się jak musi wyglądać wykres takiej nierówności aby była spełniona dla każdego x. Musi to być parabola całkowicie znajdująca się pod osią OX z ramionami skierowanymi w dół (pomijamy szkicowanie osi OY ponieważ nie ma ona żadnego wpływu na położenie naszej paraboli):

Plik:Wykres6.PNG

Może to być także stała (a = 0) funkcja liniowa, która znajduje się poniżej osi OX. Sprawdźmy więc co się dzieje gdy m=0.

1 przypadek m=0

0x2+3x0+1<0

3x<1

x<13

Nierówność jest spełniona tylko dla x<13, czyli x nie należy do zbioru liczb rzeczywistych. Teraz zastanówmy się jak doprowadzić parabolę do stanu jak na ilustracji. Po pierwsze współczynnik kierunkowy a musi być mniejszy od 0. Po drugie, nie może być miejsc wspólnych z osią OX, czyli Δ musi być mniejsza od 0. Otrzymamy w ten sposób układ dwóch warunków:

{a<0Δ<0

1. a<0m<0

2. Δ<0

Δ=(m+3)24m(m+1)

m2+6m+94m(m+1)<0

m2+6m+9+4m24m<0

5m2+2m+9<0

Δm=22459=4180=176

Delta jest zawsze dodatnia (a>0 i Δm<0). Czyli układ nigdy nie jest spełniony.

m


  • Przykład 5

Dla jakiej wartości parametru m suma kwadratów pierwiastków równania x2+(m3)x+m2=0 osiąga minimum?

Zastanówmy się jakie warunki muszą zostać spełnione aby rozwiązać to zadanie:

{Δ0x12+x22min

Pierwszy warunek jest po to aby pierwiastki w ogóle istniały, drugi aby obliczyć minimum.

Δ=(m3)241(m2)=m26m+94m+8=m210m+17

Δm=(10)24117=32

m1=10422=522

m1=10+422=5+22

m(,522><5+22,+)

W poprzednim rozdziale wyprowadziliśmy wzór na sumę kwadratów pierwiastków, który wygląda następująco:

(x1+x2)22x1x2=(ba)22(ca)

Utwórzmy z tego funkcję i podstawmy odpowiednie wartości:

f(m)=(m+31)22(m21)

f(m)=m26m+92m+4=m28m+13 

Funkcja o współczynniku kierunkowym dodatnim osiąga minimum w punkcie wierzchołka:

fmin=mw=82=4

Punkt m=4(,522)(5+22,+). Funkcja więc przyjmie najmniejszą wartość na jednym z krańców określoności:

f(522)=(522)28(522)+13=25202+840+162+13=642

f(5+22)=(5+22)28(5+22)+13=25+202+840162+13=6+42

Funkcja osiąga minimum dla m=522


  • Przykład 6

Dla jakiej wartości parametru m równanie (1m)x22mx+m+2=0 ma dwa różne rozwiązania ujemne?

Wskażmy warunki jakie muszą istnieć aby otrzymać poprawny wynik.

Od razu zauważamy, że współczynnik a musi być różny od 0. Ponieważ gdyby było równy zeru równanie kwadratowe "przeszło by" w równanie liniowe, które nie może mieć dwóch różnych rozwiązań.

a0

Teraz drugi warunek, aby istniały dwa różne pierwiastki:

Δ>0

Aby istniały dwa pierwiastki ujemne ich iloczyn musi być dodatni, a suma ujemna. Dlaczego? Ponieważ iloczyn dowolnych liczb ujemnych jest dodatni (np. 35=15), a suma dowolnych liczb ujemnych jest ujemna (np. 3+(5)=8). Mamy więc:

x1+x2<0 i x1x2>0

Otrzymujemy w ten sposób układ, który należy rozwiązać:

{a0Δ>0x1+x2<0x1x2>0

1. a0m1 - można odgadnąć pamięciowo.

2. Δ=(2m)24(1m)(m+2)=4m24(m+2m2)=4m2+4m8+4m2=8m2+4m8=2m2+m2

Δ>02m2+m2>0

Δm=1242(2)=1+16=17

m1=1174

m2=1+174

m(,141417)(14+1417,+)

3. ba<0

2m1m<0

Szablon:Infobox

2m1m<02m(1m)<0

2m(1m)<0

m1=0

m2=1

m(,0)(1,+)

4. ca>0

m+21m>0(m+2)(1m)>0

m1=2

m2=1

m(2,1)

Podane wyniki zaznaczamy na osi liczbowej (w przeciwnym wypadku łatwo się pogubić)

Plik:Przedzialy.PNG

Wszystkie kolory przecinają się w przedziale:

(2,141417)

który jest rozwiązaniem całego zadania.

m(2,141417)


  • Przykład 7

Tego przykładu już nie będziemy robić w całości. Wskażemy tylko prawidłowy tok myślenia.

Właściwie to spora część elementów jest taka sama jak w poprzednim przykładzie. Współczynnik a musi być różny od zera i delta większa od zera. Jednak aby istaniały dwa rozwiązania dodatnie muszą być jeszcze spełnione podane warunki:

{x1x2>0x1+x2>0

Iloczyn dwóch liczb dodatnich jest liczbą dodatnią, a ich suma także jest liczbą dodatnią. Mamy więc układ podobny jak w poprzednim przykładzie:

{a0Δ>0x1x2>0x1+x2>0


  • Przykład 8

Ustal liczbę rozwiązań funkcji |x26x+5|=m w zależności od parametru m, a następnie naszkicuj wykres funkcji h(x) obrazujący liczbę rozwiązań tego równania.

Podany przykład najłatwiej rozwiązać metodą graficzną. Najpierw wprowadźmy pewne oznaczenia, które nam ułatwią rozwiązanie takiego zadania:

|x26x+5|=f(x)mg(x)

Wyróżniliśmy w ten sposób dwie funkcje - jedna jest funkcją kwadratową z nałożoną wartościa bezwzględną, natomiast druga jest to funkcja o wzorze y=m (np. y=1, y=2, y=3 ... y=m, jest to funkcja liniowa, stała). W celu naszkicowania wykresu funkcji f(x) należy rozpatrzeć dwa przypadki - pierwszy, gdy wartość pod modułem jest mniejsza od 0, i drugi gdy jest większa bądź równa zeru. Skorzystamy jednak z pewnego ułatwienia, które już wcześniej miałeś okazję poznać w dziale Przekształcanie wykresu funkcji. Jako, że moduł jest nałożony na "całą" funkcję f(x) to przenosimy wszystko spod osi OX nad nią. Obliczmy najpierw wartości f(x).

Δ=16

x1=1

x2=5

p=3

q=4

Teraz nakładamy moduł i powstaje nam funkcja |f(x)|. Wygląda następująco (linią przerywaną jest oznaczona funkcja bez nałożenia modułu):

Plik:Bezwzgl.PNG

Wartość p nie zmienia się, jednak q zostaje symetrycznie odbite względem osi OX.

q' = 4

Teraz gdy już wiemy jak wygląda wykres funkcji f(x) zastanówmy się na funkcją g(x). Skoro jest to funkcja stała o dowolnej wartości to może ona przecinać funkcję f(x) w różnych miejscach:

Plik:Bezwzgl2.PNG

Punkty wspólne f(x) i g(x) to rozwiązania tych funkcji. Z łatwością odczytujemy więc z obrazka ilość rozwiązań:

0 rozwiązań dla m(,0)

2 rozwiązańia dla m=0

4 rozwiązania dla m(0,4)

3 rozwiązania dla m=4

2 rozwiązania dla m(4,+)

Ukończyliśmy w ten sposób pierwszą część zadania. Teraz pozotaje nam jeszcze szkic funkcji h(x). Jest to bardzo proste, i nie wymaga dłuższego tłumaczenia. Jest to po prostu obraz naszych wyników:

Plik:Wykres7.PNG


  • Przykład 9

Dla jakiej wartości parametru m równanie x24mx+4m21=0 ma dwa różne rozwiązania należące do przedziału (-3,1)?

Zastanówmy się jakie założenia należy postawić aby ustawić w taki sposób pierwiastki. Już na początku zakładamy, że Δ>0 aby istniały dwa różne rozwiązania. Dalej domyślamy się, że na pewno wierzchołek paraboli musi należeć do zbioru (-3,1) ((xw(3,1)). Jednak sam ten warunek nie rozwiązuje całego problemu:

Plik:Wykres8.PNG

Pomimo, że wierzchołek znajduję się w podanym przedziale to pierwiastki nie należa do zbioru (-3,1). Na pierwszy rzut oka rozwiązanie całego problemu może się wydawać trudne, jednak jest ono bardzo proste. Wartość równania na krańcach przedziału musi być po prostu większa od zera:

Plik:Wykres9.PNG

Czyli inaczej f(3)>0 i f(1)>0.W ten sposób doprowadzamy parabolę do stanu, który jest podany w zadaniu. Mamy więc układ warunków:

{Δ>0xw(3,1)f(3)>0f(1)>0

1. Δ>0

Δ=(4m)241(4m21)=16m216m2+4=4

Δ=4, czyli jest zawsze większa od 0. ΔR

2. xw(3,1)

b2a(3,1)

3<b2a<1

{b2a>3b2a<1

Szablon:Infobox

a) b2a>3

4m2>3

2m>3

m>1.5

b) b2a<1

2m<1

m<12

m(32;12)

3. f(3)>0

f(x)=x24mx+4m21

f(3)=(3)24m(3)+4m21=9+12m+4m21=4m2+12m+8

4m2+12m+8>0

Δ=122448=144128=16

m1=1248=2

m2=12+48=1

m(,2)(1,+)

4. f(1)>0

f(1)=124m+4m21=4m24m

4m24m>0

4m(m1)>0

m1=0

m2=1

m(,0)(1,+)

Częścią wspólną układu tych warunków jest przedział m(1,0) (najlepiej nałożyć rozwiązania na oś liczbową w celu lepszego odczytania wyniku).


Szablon:Nawigacja