Astrofizyka/Wielki rozkład kanoniczny: Różnice pomiędzy wersjami

Z testwiki
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
imported>Chrumps
m drobne techniczne
 
(Brak różnic)

Aktualna wersja na dzień 19:31, 15 maj 2013

Mechanika statystyczna (lub fizyka statystyczna) to gałąź fizyki zajmująca się układami wielu oddziałujących ciał. Specyfiką tej teorii jest jej metoda. Fizyczną podstawą mechaniki statystycznej jest termodynamika fenomenologiczna.

Z mechaniki statystycznej można wydzielić teorię stanów równowagi termodynamicznej. Ta teoria jest daleko bardziej rozwinięta niż teoria nierównowagowa. Powszechnie używa się tu tzw. formalizmu sumy statystycznej.

Entropia mikroskopowa, czynnik Boltzmanna i suma statystyczna

Podstawą mechaniki statystycznej (fizyki statystycznej) jest definicja entropii pochodząca od Ludwiga Boltzmanna:

Entropia mikroskopowa układu jest proporcjonalna do logarytmu liczby mikroskopowych stanów układu.

Współczynnik proporcjonalności oznaczany przez k nazywany jest stałą Boltzmanna. Z tej definicji wynika, że gdy układ w stanie mikroskopowym o energii E jest w równowadze termicznej z termostatem o temperaturze T (β=1/kT), to prawdopodobieństwo tego stanu jest proporcjonalne do:

exp(βE)

tę wielkość nazywamy czynnikiem Bolzmanna. Te wszystkie prawdopodobieństwa dla różnych stanów mikroskopowych muszą dać jedność. Definiuje to sumę statystyczną:

Z=iexp(βEi)

gdzie Ei jest energią i-tego stanu mikroskopowego. Suma statystyczna jest miarą liczby stanów dostępnych dla układu fizycznego. Prawdopodobieństwo znalezienia się układu w poszczególnym stanie (i) w temperaturze T z energią Ei jest równe:

pi=exp(βEi)Z

Związki z termodynamiką

Suma statystyczna może posłużyć do wyliczenia wartości oczekiwanej (średniej) dowolnej mikroskopowej wielkości. Tak dla przykładu średnia mikroskopowa energia E jest interpretowana jako energia wewnętrzna (U) z termodynamiki. Tak więc,

E=iEieβEiZ=dZdβ/Z

wraz z interpretacją <E> jako U, daje następującą definicję energii wewnętrznej:

U:=dlnZdβ.

Entropię określamy z wzoru (entropia)

Sk=ipilnpi=ieβEiZ(βEi+lnZ)=lnZ+βU

który daje

ln(Z)β=UTS=F

gdzie F jest energią swobodną układu fizycznego, stąd

Z=eβF

Mając zdefiniowane podstawowe potencjały termodynamiczne U (energia wewnętrzna), S (entropia) i F (energia swobodna), można otrzymać wszystkie wielkości termodynamiczne opisujące układ fizyczny.

Zmienna liczba cząstek

W przypadku gdy liczba cząstek nie jest zachowana, należy wprowadzić potencjał chemiczny, μj, j=1,...,n i zamienić sumę statystyczną na:

Z=iexp(β[j=1nμjNijEi])

gdzie Nij jest liczbą cząstek rodzaju jth w i-tym stanie mikroskopowym.

energia swobodna Helmholtza: F=lnZβ
energia wewnętrzna: U=(lnZβ)N,V
ciśnienie: P=(FV)N,T=1β(lnZV)N,T
entropia: S=k(lnZ+βU)
energia swobodna Gibbsa: G=F+PV=lnZβ+Vβ(lnZV)N,T
entalpia: H=U+PV
ciepło właściwe (stała objętość): CV=(UT)N,V
ciepło właściwe (stałe ciśnienie): CP=(UT)N,P
potencjał chemiczny: μi=1β(lnZNi)T,V,N

To samo z użyciem wielkiego zespołu kanonicznego:

U=iEiexp(β(EijμjNij))Z
Nj=iNijexp(β(EiiμjNij))Z
energia swobodna Gibbsa: G=lnZβ
energia wewnętrzna: U=(lnZβ)μ+iμiβ(lnZμi)β
liczba cząstek: Ni=1β(lnZμi)β
entropia: S=k(lnZ+βUβiμiNi)
energia wewnętrzna Helmholtza: F=G+iμiNi=lnZβ+iμiβ(lnZμi)β


Szablon:Nawigacja